Franse experts bevestigen dat de phaeton die op Slot Zuylen uit de kelder kwam, iets vóór 1850 is gebouwd. ‘Binder à Paris’ staat op de assen geslagen.

Aan alles was te zien dat het een oudje is, maar archiefonderzoek over Binder en een vergelijkbaar exemplaar in Frankrijk bewijzen nu de vroege datering. Daarmee gaat dit rijtuig in belangrijke mate meetellen om zijn ‘schakelwaarde’: het is de oudste phaeton met een Nederlandse geschiedenis en uitgerust met ‘moderne’ bladveren.

Ondertussen vordert het restauratieproces. In het restauratie-centrum komt het oude biezenpatroon dat kenmerkend is voor de biedermeier tevoorschijn onder de verwijderde vernis, de kap is gereconstrueerd, naden zijn opgevuld en geretoucheerd, kussens en het oude capitonneerwerk zijn opnieuw gevormd, het afgebrokkelde leer rond metalen delen is vervangen en de deurtjes die amper nog open konden, zijn weer werkend gemaakt.

Verrassend was dat er in plaats van de twee gebruikelijke heraldische wapentjes aan weerszijden van de bok, liefst drie -met eentje achter op de kast- waren aangebracht, iets dat vooraf niet was te zien. Na het verwijderen van de oude, vervuilde vernis kwamen de contouren van het wapen met de drie hondenkoppen (brakken) en daaromheen ceintuur met de lijfspreuk ‘Virtus vim Vicit’ van de familie Van Tuyll van Serooskerken, de bewoners van het Slot Zuylen tevoorschijn. Op die oude basis heeft wapenschilder Piet Eggen reversibele retouches aangebracht, waarmee de heraldiek zijn oude glans heeft teruggekregen.

Nog enkele weken en de Dianaslede van Slot Zuylen is aan de beurt.

Dit project is mede mogelijk gemaakt door Hendrik Muller Vaderlands Fonds, Mondriaan Fonds, Prins Bernhard Cultuurfonds, Ridderlijke Duitse Orde Balije van Utrecht, Stichting Dioraphte, Stichting Zabawas, Ridderschap van Utrecht, Stichting Bonhomme Tielens, Elise Mathilde Fonds, Stichting KF Hein fonds. De begeleiding is in handen van de Stichting Hippomobiel Erfgoed.