“Wij willen graag meer informatie, wagen is in redelijke staat. Wij weten eigenlijk niet wat we er mee moeten doen. Geen van de kinderen heeft er in principe plek voor”, vroeg Anita Jakobs-Robaard aan de Stichting Hippomobiel Erfgoed over een showwagentje waar zij met broer Henk en zus Hedy een goede bestemming voor zocht. Als waardevol erfgoed blijkt dat een plekje in het museum te zijn. Met de schenking van dit showwagentje uit de jaren ’20 van de vorige eeuw heeft het Nationaal Rijtuigmuseum in Leek een eerste stap gedaan met het verzamelen van de ‘moderne’ geschiedenis.

Op de achterzijde van de zitting van het wagentje is een naamplaatje aangebracht van The Show Carriage Co Ltd, het fabricaat van tuigenmaker Anton Loomans in Nijmegen. De periode waarin Loomans als eerste in Nederland dergelijke wagentjes liet maken correspondeert met de ontwikkeling van de tuigpaardensport in Nederland, van klassiek koetspaard naar showpaard, en met de periode waarin de overgrootvader van Anita, Hedy en Henk Robaard het wagentje kocht: eind jaren ’20. Die grootvader was Hendrik Robaard (1902-2002) uit Oosterboer, een bekende verschijning in de paardensport als jurylid en concoursrijder.

In het interbellum liep het gebruik van het rijtuig als dagelijks vervoermiddel definitief af, maar de tuigpaardensport in Nederland kwam tot bloei. Het koetspaard veranderde in een sportpaard en daarmee kwamen er specifieke rijtuigjes voor in de showring: voor een rank showwagentje kon het paard veel vrijer bewegen dan voor een klassiek rijtuig. En die beweging, daar ging het om. Moderne luchtbanden maakte een showwagen, in het land van origine, Engeland, een viceroy genoemd, op een grasmat van het concours helemaal licht om te trekken. De tuigpaardensport in Nederland telt nog altijd een groep fanatieke beoefenaars en supporters, het is een wezenlijk onderdeel van de paardensport. Het Nationaal Rijtuigmuseum ziet het als haar taak om ook dit onderdeel en latere ontwikkelingen in de ‘aangespannen sport’ mee te nemen in haar verzamelbeleid, omdat in de sport het gebruik van rijtuigen tot op de dag van vandaag is voortgegaan, maar ook om de verbinding te leggen met nieuwe generaties.

Het showwagentje van Robaard is waardevol door zijn leeftijd, de Nederlandse maker waar weinig exemplaren van zijn overgebleven, originaliteit en voorgeschiedenis. Dat maakt het zeldzaam. Na Hendrik Robaard kwam het in handen van diens zoon Jan (1935), en die verdiende er als oud-KNF-kampioen in de jaren ’50 zijn sporen mee in de Groningse aangespannen sport. Het wagentje is niet meer in showconditie, maar zou in de handel toch nog wat opbrengen. Toch vinden de drie kinderen van Jan het geld niet zo belangrijk en schenken zij het aan het museum, om de herinnering aan de naam Robaard als paardenfamilie en het wagentje als erfgoedobject te bewaren.


Het merkplaatje van de tuigenmaker die deze
wagentjes onder andere exporteerde naar
Engeland.


“De heer H. Robaard wist te De Wijk met de
5-jarige witvoet ruin Kaviaar beslag te leggen
op den 1sten prijs in de nieuwelingenklasse”,
aldus de Provinciale Drentsche en Asser Courant
27-5-1931.